This project explores cultural heritage policies in the era of global governance, focusing on their most recent and debated domain, that of Intangible Cultural Heritage (ICH), and on its controversial key development, namely, the “participation” of “communities” in heritage identification and selection.

In tracing the social life of the UNESCO Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage from diplomatic discussions in UNESCO boardrooms to the implementation of local heritage projects, this project investigates the entire policy chain that links the international arena where standards are negotiated, national heritage institutions where they are domesticated, and local heritage programs where they are implemented in three case-study countries (Greece, Brazil, and China), chosen on the grounds of the diversity of their national heritage regimes.

An ethnographic exploration of complex world governance sheds light on the interactions of particular actor networks in observable situations across multiple scales, thus allowing our analysis to go beyond the simplistic opposition between “global norm” and “local reactions”. In order to follow the successive translations of an international standard, the project focuses on the scenes of the encounter between different heritage regimes and explores the controversies arising from these regimes’ interpretations of the participatory shift introduced by the UNESCO convention.

As anthropological expertise overlaps with the field of ICH, we access these contact zones by engaging with ICH policy implementation as actors in the process we are observing. This combination of multi-scale and comparative enquiry with collaborative ethnography aims at introducing new developments in fieldwork design and ethnographic practice. A reflexive analysis of the radical complicity between researchers and research subjects interrogates the theory/practice gap in heritage and beyond it, as it ultimately addresses the role of the anthropologist in society.

O projeto investiga as políticas de salvaguarda do patrimônio cultural na era da governança global, centrando-se no mais recente e discutido campo, o do patrimônio cultural imaterial, e no seu mais controverso princípio, o da “participação” das “comunidades” na seleção e identificação do patrimônio.

Seguindo a vida social da Convenção da Unesco para a Salvaguarda do Patrimônio Cultural Imaterial desde as discussões diplomáticas nas salas de reunião da Unesco até à implementação de projetos de patrimônio locais, este projeto examina toda a cadeia da política. Interliga a arena internacional onde as normas são negociadas, as instituições de patrimônio nacional onde elas são domesticadas e os projetos locais onde elas são implementadas, em três países casos-de-estudo (Grécia, Brasil e China), escolhidos a partir da diversidade de seus regimes nacionais de patrimônio.

Trata-se de uma investigação ethnográfica sobre o complexo campo da governança mundial que busca esclarecer acerca das interações entre as redes particulares ocorridas em situações observáveis e estabelecidas em múltiplas escalas O que nos permitirá ir além da oposição simplista entre “norma global” e “reações locais”, de modo a analisar as sucessivas traduções de uma norma internacional. Este projeto está focado nas cenas de encontro entre diferentes regimes nacionais e examina as controvérsias geradas a partir das interpretações que esses regimes fazem da perpectiva participativo introduzida pela Convenção da Salvaguarda do Patrimônio Cultural Imaterial da Unesco.

Considerando que a antropologia, enquanto área de expertise, se sobrepõem ao campo do patrimôno cultural imaterial, acessaremos estas zonas de contato participando da implementação das políticas de salvaguarda do patrimônio cultural imaterial como atores do próprio processo que observamos. Esta combinação entre análise comparativa e de múltipla escalas, associada a uma etnografia colaborativa, busca introduzir novas formas de trabalho de campo e de pesquisa antropológica. É ainda uma reflexão acerca da cumplicidade radical entre pesquisadores e sujeitos pesquisados que explora o hiato teoria/prática no campo do patrimônio e vai além, já que em última instância se volta ao papel do antropólogo na sociedade.

UNESCO frictions项目将聚焦于非物质文化遗产–全球遗产管治中最新且最具争议的领域。本项目尝试探讨《保护非物质文化遗产公约》的全球化与在地化之间的张力。本项目着眼于国际公约如何影响国家与地方对文化传递进行概念化的方式，而国家与地方在文化传递上的不同取径又如何影响购机公约的实际执行。

本项目将依照国际标准在地化的程序探讨非物质文化遗产保护的全政策链：从UNESCO，到国家层面的相关机构，再到地方社区项目。巴西，希腊与中国因其在遗产保护方面的独特性（不同的遗产传统、政治框架及社会经济制度）被选为该项目的三个个案。

本项目的重点在于探究不同遗产管理制度互动与转译的具体情境，以理解UNESCO公约的初始理念如何被不同制度在所阐释。由于人类学与非物质文化遗产领域有诸多交叉（如口述传统、仪式、手工艺等），我们希望与遗产保护合作的同时进行观察研究。通过这种合作，本项目希望能在人类学田野调查方法中提出一些新的概念与理论，包括人类学与非物质文化遗产研究中的理论和实践差距。

Αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα διερευνά τις πολιτικές πολιτισμικής κληρονομιάς στην εποχή της παγκόσμιας διακυβέρνησης, με έμφαση στον επίκαιρο και πολυσυζητηθέν τομέα, της Άυλης Πολιτισμικής Κληρονομιάς (ΑΠΚ), και των αμφιλεγόμενων προεκτάσεων της, δηλαδή, τις έννοιες «συμμετοχή» των «Κοινοτήτων» στην επιλογή και αναγνώριση των στοιχείων ΑΠΚ.

Το πρόγραμμα εξετάζει το σύνολο της αλυσίδας όπου παίρνονται αποφάσεις και καθορίζονται οι προδιαγραφές για την ΑΠΚ σε τρείς χώρες (Ελλάδα, Βραζιλία και Κίνα), όπου επιλέχθηκαν βάσει της ποικιλομορφίας των θεσμικών τους πλαισίων για την εθνική τους κληρονομιά. Έτσι το πεδίο της έρευνας ξεκινάει από τις αίθουσες συνεδριάσεων της UNESCO όπου διεξάγονται διπλωματικές συζητήσεις για την εφαρμογή τοπικών έργων πολιτιστικής κληρονομιάς και η Συνθήκης της UNESCO για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και επεκτείνεται σε εθνικούς και τοπικούς φορείς σε κάθε μια από τις τρεις χώρες.

Μια εθνογραφική διερεύνηση της παγκόσμιας διακυβέρνησης φωτίζει τις αλληλεπιδράσεις των δρώντων υποκειμένων σε πολλαπλές κλίμακες, επιτρέποντας έτσι στην ανάλυση να ξεπεράσει την απλοϊκή αντίθεση μεταξύ «παγκοσμίων προτύπων» και «τοπικών αντιδράσεων». Ερευνώντας τις διαδοχικές μεταφράσεις ενός διεθνούς προτύπου, η έρευνα επικεντρώνεται στα σημεία συνάντησης μεταξύ διαφορετικών καθεστώτων πολιτισμικής κληρονομιάς και διερευνά τις αντιπαραθέσεις που αναδύονται από τις ερμηνείες αυτών των καθεστώτων που προέκυψαν από την συνθήκη της UNESCO που τονίζει την «συμμετοχικότητα» των «κοινοτήτων».

Από την στιγμή που το πεδίο της ΑΠΚ εμπίπτει στην ανθρωπολογική ειδίκευση, προσεγγίζουμε τα σημεία επαφής των εφαρμογών των πολικών για την ΑΠΚ εμπλεκόμενοι ως δρώντα υποκείμενα στις διαδικασίες που παρατηρούμε. Αυτός ο συνδυασμός των πολλαπλών κλιμάκων και συγκριτική έρευνα χρησιμοποιώντας μεθόδους συνεργατικής εθνογραφίας (collaborative ethnography) στοχεύει στην εισαγωγή των νέων εξελίξεων στο σχεδιασμό της επιτόπιας έρευνας και εθνογραφικής πρακτικής. Αυτή η αναστοχαστική ανάλυση και συνεργασία μεταξύ των ερευνητών και των συμμετεχόντων της έρευνας μελετάει το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πρακτικής στην ΑΠΚ. Έτσι λοιπόν ως παράγωγο της έρευνας συζητείται και ο ρόλος του ανθρωπολόγου στην κοινωνία και η θέση του στην επιτόπια έρευνα.